حجیت سنت تقریریحجیت سنت تقریری، صحّت استناد به تقریر معصومین علیهم‌السّلام است. ۱ - تعریفحجیت سنت تقریری، به این معنا است که مسلمانان می‌توانند به آن سنت عمل و به مفاد آن استناد کنند و در حقیقت، از طرف معصوم علیه‌السّلام حجتی بر آنها است که اگر مخالفت نمودند، نزد خدا معذور نیستند و اگر طبق آن رفتار کردند، ماجور می‌باشند؛ یعنی عمل طبق آن، سبب معذّریت و منجّزیت است. ۲ - ادله حجیت سنت تقریریسنت تقریری، چه طبق عقیده اهل سنت که فقط آن را در تقریر رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم جاری می‌دانند و چه طبق عقیده شیعه که آن را در تقریر ائمه معصوم علیهم‌السّلام نیز جاری می‌دانند به دلیل اجماع، کتاب، سنت و عقل حجت است. ۳ - نکته اولتقریر معصوم علیه‌السّلام در جایی که در مورد فعلی، حرمت احتمال داده می‌شود، بر جواز آن فعل، و در جایی که مکلف عبادت یا معامله‌ای را در نزد معصوم علیه‌السّلام انجام می‌دهد و او سکوت می‌نماید، بر مشروعیت عبادت و صحت آن دلالت می‌کند. ۴ - نکته دومحجیت تقریر و سکوت معصوم علیه‌السّلام به دلیل کشف رضایت او است، اما کشف این رضایت بر دو مبنا است: ۱. مبنای عقلی، همانند این که عقل حکم می‌کند که سکوت وی در برابر چیزی که مورد پذیرش او نیست، نقض غرض است. ۲. مبنای استظهاری، زیرا ظهور حال معصوم علیه‌السّلام این است که درصدد مراقبت از اغراض دین است. [۳]
تقنین اصول الفقه، عبدالبر، محمد زکی، ص۴۰.
۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۳۹۹، برگرفته از مقاله «حجیت سنت تقریری». |